Woekerpolisproces

Gedupeerde polishouders

Nadat in 2006 de woekerpolisaffaire aan het licht kwam bleek dat zeer veel Nederlanders de dupe zijn geworden van deze affaire. Ongeveer zeven miljoen Nederlanders hebben een beleggingsverzekering afgesloten bij een van de vele verzekeraars. Daarvan is een substantieel gedeelte te betitelen als een woekerpolis.

Weinig verbazing heeft het dan ook gewekt dat vele van deze gedupeerde polishouders in opstand kwamen tegen de woekerpolissen. Feit is echter dat individueel procederen tegen verzekeraars weinig aantrekkelijk is. Het voeren van rechtszaken kost over het algemeen meer geld dan lief is en levert tijdens het proces weinig vreugde op. Hier is in het bijzonder sprake van als een kleine partij – een consument – het tegen een grote partij zoals een verzekeraar moet opnemen. Hoewel eenieder gelijk is voor het recht wekt het geen verbazing dat een grote partij over meer (financiële) middelen beschikt dan een consument.

Om deze ongelijkheid enigszins te verminderen is daarom in meerdere gevallen gekozen om te procederen met een grote groep gedupeerde polishouders. In het jargon heet dit een collectieve procedure of een massaclaim. Hierbij bundelen meerdere gedupeerden hun krachten en strijden zij gezamenlijk tegen hun wederpartij.

Naar aanleiding van het aan het licht komen van de woekerpolisaffaire hebben vele gedupeerden zich aangesloten bij de stichtingen Woekerpolis claim en Verliespolis. Deze stichtingen hebben toen namens hun gedupeerde polishouders onderhandeld met de verzekeraars. Naar aanleiding van de gevoerde onderhandelingen is een schikking tot stand gekomen. Hoewel velen daar in eerste instantie erg blij mee waren is na verloop van tijd veel kritiek gekomen op de tot stand gekomen overeenkomst. Men vond en vind nog steeds dat het schikkingsbedrag veel te laag is en in geen enkele verhouding staat tot de gelede schade door de consumenten. Velen hebben een te lage compensatie gekregen of hebben überhaupt geen compensatie voor hun schade gekregen. Ook is er fikse kritiek geleverd op het feit dat de stichtingen forse bedragen hebben ontvangen van de verzekeraars.

Omdat deze stichtingen de onderhandelingen hebben gevoerd namens vele gedupeerden en zij de schikking hebben bereikt met de verzekeraars worden zij verantwoordelijk gehouden voor de slechte compensatieregeling. Naar aanleiding van deze schikking hebben verschillende nieuwe partijen zich gemeld om voor de belangen van de gedupeerden van de woekerpolissen op te komen, waaronder de Stichting Woekerpolisproces.